გერმანული სამაუწყებლო კომპანია „დოიჩე ველე“ (Deutsche Welle) თავის ვებ-გვერდზე აქვეყნებს პოლიტიკური მიმომხილველის ნემან რუევიჩის სტატიას — „თუ გერმანელები რუსულ გაზზე უარს იტყვიან, ეს ვლადიმერ პუტინს მაინც ვერ შეაჩერებს“.
გთავაზობთ მცირე შემოკლებით:
ბოლო დღეებში ბევრი გერმანელი ითხოვს, რომ მთავრობამ დაუყონებლივ შეწყვიტოს რუსული ნავთობ-გაზის იმპორტი, სანახევროდ მაინც, რათა ვლადიმერ პუტინს ომის ხარჯების დასაფინანსებლად ენერგორესურსების გაყიდვისაგან მიღებული ფული არ ჰქონდეს. რადგანაც გერმანიისათვის რუსულ ენერგორესურსებს ჯერ-ჯერობით ალტერნატივა არ აქვს და ახლო პერსპექტივაში არც ექნება, სწორედ ამიტომ ბევრს მიაჩნია, რომ ასეთი პოზიცია, შეიძლება ითქვას, გმირობის ტოლფასია, უკრაინელთა სოლიდარობის მიზნით. „ჩვენს ბინებში სითბოა, უკრაინელთა სახლები კი ინგრევა, იქ სიცივეა და ხალხი იტანჯება“, — ისმის საყვედურები.
მაგრამ არასწორია ისეთი ლაპარაკი და იმის ფიქრი, რომ თუ ჩვენ რუსულ გაზზე უარს ვიტყვით, თუ ჩვენს ბინებშიც სიცივე იქნება და ყველა სვიტრებს ჩავიცვამთ, თუ შევძლებთ უსაშველოდ გაძვირებული ბენზინის ყიდვას, ამით ვლადიმერ პუტინზე შურს ვიძიებთ. ასეთი რამ პარადოქსული და უაზრო იქნებოდა, როცა თვით საგარეო საქმეთა მინისტრი ანალენა ბერბოკიც კი, რომელიც რუსეთის მოყვარული ნამდვილად არ არის, გაზზე უარისაკენ არ მოგვიწოდებს. რატომ? იმიტომ, რომ მან ძალიან კარგად იცის: რუსული ენერგოშემცველების გარეშე გერმანული საბავშვო ბაღები სითბოს გარეშე დარჩებიან, მოსახლეობას კი ელექტროენერგიის მწვავე დეფიციტი ემუქრება. და თუ გერმანია ასეთ ცუდ დღეში ჩავარდება, ეს ვლადიმერ პუტინს ძალიან მოეწონება.
რუსეთის დანაშაულებრივი შეჭრა უკრაინაში ყველა თვალსაზრისით უგუნურებასა და არარაციონალურ ქმედებას წარმოადგენს. მაგრამ ჩვენ ამის გამო არ უნდა ვიფიქროთ, რომ კრემლში იდიოტები სხედან და მათ ანგარიში არ იციან. მათ შეეძლოთ ყველაფერი წინასწარ გაეთვალათ — სანქციებიც, მოსახლეობის უკმაყოფილებაც, ოლიგარქების მიერ გამოთქმული კრიტიკაც.
ვლადიმერ პუტინმა, ალბათ, ისიც კარგად გათვალა, რასაც აგრესია გამოიწვევდა — ის, რომ ომში ათასობით უდანაშაულო ადამიანიც დაიღუპებოდა. ფაქტია, რომ პრეზიდენტი თავის ჯარისკაცებს „საზარბაზნე ხორცად“ იყენებს. მან მშვენივრად იცის, რომ უკრაინაში გაიზრდება მომავალი თაობა, რომლისთვისაც რუსეთი მტერი იქნება. და რა თქმა უნდა, კრემლის ბინადარი იმასაც აცნობიერებს, დასავლურ სამყაროში მას უკვე ხელს არავინ აღარ ჩამოართმევს. ერთადერთი, რისაც ვლადიმერ პუტინს ეშინია, ომის წაგებაა. მაგრამ ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რომ სისხლისღვრა ნამდვილად არ შეჩერდება, თუ გერმანია რუსული გაზის იმპორტს შეწყვეტს და ამით საკუთარ თავს დააზარალებს.
ჩვენივე არასწორი გადაწყვეტილების გამო ცივ სახლებში არ უნდა გავიყინოთ, როცა წინასწარვე ვიცით, რომ ამას სასურველი შედეგი არ მოჰყვება
თითქმის ყველა ის გერმანელი, რომელიც დღეს საზოგადოებრივ აზრს ქმნის, იმ ბედნიერ თაობას მიეკუთვნება, რომელიც მშვიდობიან დროში და დემოკრატიულ ეპოქაში გაიზარდა. მათ არ უნახავთ გაჭირვება, ისინი კარგ ცხოვრებას არიან მიჩვეულნი. რა თქმა უნდა, ეს კარგია. ის, რომ მათ არ იციან რა არის ომი, მწუხარება, დიქტატურა, თითქოსდა ნორმალური მოვლენაა და არავის არ აკვირვებს. მაგრამ მე კარგად მახსოვს 1990-იანი წლების იუგოსლავია, როცა დასავლეთი ფიქრობდა, რომ გამოცხადებული სანქციები სლობოდან მილოშევიჩის წინააღმდეგ არის მიმართულიო. ეს აშკარად თავის მოტყუება იყო. სანქციებმა ჰიპერინფლაცია გამოიწვია. ფული ბევრი გქონდა, მაგრამ ცარიელ მაღაზიებში ვერაფერს იყიდდი. იყო ასეთი რეალობა.
რა თქმა უნდა, დღევანდელი რუსეთი იუგოსლავიის მსგავს სიტუაციაში ნამდვილად არ აღმოჩნდება, მას ჰყავს მოკავშირეები ბრაზილიის, არგენტინის, ჩინეთისა და ინდოეთის სახით. ვლადიმერ პუტინს სანქციებით სასმელ-საჭმელი ნამდვილად არ მოაკლდება, მაგრამ რიგითი, ჩვეულებრივი მოქალაქეები, უბრალო ხალხი ორმაგად დაიჩაგრება — პუტინის დიქტატურით და დასავლური სანქციებით. მასტაბური ანტისამთავრობო საპროტესტო აქციების წამოწყება საქმეს ვერ უშველის: რუსეთის სინამდვილეში პროტესტი უფრო შურისძიების ინსტრუმენტს ჰგავს, ვიდრე პოლიტიკური ცვლილებების განხორციელების საშუალებას.
ამიტომაც რუსული ენერგოშემცველების იმპორტის აკრძალვა ის ძვირადღირებული სიმბოლური გადაწყვეტილება იქნება, რომელიც ჩვენივე უმწეობას დაადასტურებს. გასაგებია ამ გადაწყვეტილების მომხრეთა სურვილი: არავის არ უნდა მესამე მსოფლიო ომის გაჩაღება, მაგრამ მათ შინაგანი ხმა კარნახობს, რომ ანტირუსული პოზიცია გამოხატონ და რაღაც მსხვერპლი გაიღონ. მაგრამ იმავდროულად ჩვენ უაზროდ არ უნდა ვიმოქმედოთ და ჩვენივე არასწორი გადაწყვეტილების გამო ცივ სახლებში არ უნდა გავიყინოთ, როცა წინასწარვე ვიცით, რომ ამას სასურველი შედეგი არ მოჰყვება.
სიმონ კილაძე
წყარო: https://p.dw.com/p/48iCD
