„იყო“ — მარტივი ზმნაა, მხოლოდ საუბრის ნაწილი, რომელსაც ყოველდღე ვიყენებთ. თუმცა, ჩვენთვის საქმე ასე მარტივად არ არის, რადგან ახლა ჩვეულებრივი უკრაინელები სიტყვას — „იყო“ — ცრემლების გარეშე ვერ ამბობენ: ეს ჩემი სახლი იყო, ეს ჩემი მეგობარი იყო, ეს ჩემი ძაღლი იყო, ეს ჩემი მანქანა იყო, ეს ჩემი სამსახური იყო, ეს ჩემი მამა იყო და ეს ჩემი ქალიშვილი იყო… მილიონობით ახალი ჭრილობიდან გვდის სისხლი ამ ომის გამო… რუსეთმა უკრაინა ცრემლში, სისხლსა და ბავშების გვამებში ჩაძირა, თუმცა არის ერთი რამ, რასაც რუსეთი ვერ მიიღებს — ეს არის სიტყვა — „იყო“! ჩვენ, უკრაინელებმა, უკვე ვიცით — თუ რა მოხდება შემდეგ: ჩვენ გავიმარჯვებთ, გვექნება ახალი ქალაქები! გვექნება ახალი ოცნებები! გვექნება ახალი ისტორია! ეჭვგარეშეა — გვექნება ეს ყველაფერი და ისინი, ვინც დავკარგეთ, გვემახსოვრება. და ჩვენ ისევ ვიმღერებთ! ხელახლა ვიზეიმებთ! დიახ, უკრაინა მშვენიერი იყო, მაგრამ ახლა ის დიდებული გახდება — დიდებული უკრაინა!