ბრი­ტა­ნე­ლი ის­ტო­რი­კო­სი ნილ ფერ­გი­უს­ონი უკ­რა­ინ­აში ბა­იდ­ენ­ის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ის სტრა­ტე­გი­ის შე­სა­ხებ „ბლუმ­ბერ­გის­თვის“ და­წე­რილ სტა­ტი­აში სა­უბ­რობს. ფერ­გი­უს­ონი ფიქ­რობს, რომ ბა­იდ­ენი დიდ შეც­დო­მას უშ­ვებს, რო­ცა ფიქ­რობს, რომ შე­უძ­ლია რუ­სე­თის რე­სურ­სე­ბი ამ­ოწ­ურ­ოს, პუ­ტი­ნი თა­ვი­დან მო­იც­ილ­ოს და, ამ­ას­თა­ნა­ვე, ჩი­ნეთ­საც და­ან­ახ­ოს, რომ ტა­ივ­ან­ში შეჭ­რა წამ­გე­ბი­ანი იქ­ნე­ბა.

ბრი­ტა­ნე­ლი ის­ტო­რი­კო­სი წერს, რომ ამ­ერ­იკ­ულ მე­დი­აში გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი სი­ახ­ლე­ებ­ის ფონ­ზე შე­იძ­ლე­ბა და­ვას­კვნათ, რომ ამ­ერ­იკ­ას ამ ომ­ის გა­ხან­გრძლი­ვე­ბა სურს.

„ად­მი­ნის­ტრა­ცია გა­ნაგ­რძობს უკ­რა­ინ­ელ­ებ­ის მო­მა­რა­გე­ბას სა­ზე­ნი­ტო არ­ტი­ლე­რი­ით, ტან­კსა­წი­ნა­აღ­მდე­გო ნაღ­მე­ბი­თა და ას­აფ­ეთ­ქე­ბე­ლი დრო­ნე­ბით. ის შე­ეც­დე­ბა და­არ­წმუ­ნოს ნა­ტოს სხვა წევ­რე­ბიც, რომ უკ­რა­ინ­ას და­მა­ტე­ბით მი­აწ­ოდ­ოს თავ­დაც­ვი­თი საბ­რძო­ლო ტექ­ნი­კა. ვა­შინ­გტო­ნი 1979-ის შემ­დგო­მი ავ­ღა­ნე­თის სვლე­ბის კრე­ბულს და­უბ­რუნ­დე­ბა, სა­დაც მე­ამ­ბო­ხე ძა­ლებს მხო­ლოდ იმ შემ­თხვე­ვა­ში და­ეხ­მა­რე­ბა, თუ უკ­რა­ინ­ის მთავ­რო­ბა სტან­დარ­ტულ ომს წა­აგ­ებს“, — წერს ფერ­გი­უს­ონი.

რო­გორც ის­ტო­რი­კო­სი აცხა­დებს, აშშ-სთვის ახ­ლა პრი­ორ­იტ­ეტი პუ­ტი­ნის რე­ჟი­მის დას­რუ­ლე­ბაა, რად­გან ვა­შინ­გტონ­ში თვლი­ან, რომ სა­ნამ რუ­სეთს პუ­ტი­ნი მარ­თავს, ქვე­ყა­ნა ცი­ვი­ლი­ზე­ბულ სამ­ყა­როს ვერ და­უბ­რუნ­დე­ბა. რე­ალ­ურ­ად კი აშშ-ში იმ­ედი აქ­ვთ, რომ მიმ­დი­ნა­რე მოვ­ლე­ნებ­მა, მათ შო­რის, რუ­სე­თის წი­ნა­აღ­მდეგ და­წე­სე­ბულ­მა ეკ­ონ­ომ­იკ­ურ­მა სან­ქცი­ებ­მა, შე­იძ­ლე­ბა, რუ­სეთ-ჩი­ნე­თის კავ­ში­რი და­ას­უს­ტოს, რაც და­სავ­ლე­თი­სა და დე­მოკ­რა­ტი­ის­თვის წინ­სვლა იქ­ნე­ბა.

ფერ­გი­უს­ონ­ის აზ­რით, ის, რომ და­სავ­ლე­თი პუ­ტი­ნის რე­სურ­სე­ბის ამ­ოწ­ურ­ვას ელ­ოდ­ება იმ­ით­აც დას­ტურ­დე­ბა, რომ აშშ აქ­ტი­ურ­ად არ ცდი­ლობს დიპ­ლო­მა­ტი­ური გზე­ბით მი­აღ­წი­ოს ქვეყ­ნებს შო­რის ცეცხლის შეწყვე­ტას და კი­დევ — ბა­იდ­ენი პუ­ტი­ნის სამ­ხედ­რო დამ­ნა­შა­ვედ აღი­არ­ებ­ას გა­ურ­ბის.

ფერ­გი­უს­ონი არ იზი­არ­ებს ამ­ერ­იკ­ელი პო­ლი­ტო­ლო­გის ფრენ­სის ფუ­კუიამას ოპ­ტი­მის­ტურ შე­ხე­დუ­ლე­ბას, რომ ეს ომი პუ­ტი­ნის რუ­სე­თის და­სას­რუ­ლის მო­მას­წა­ვე­ბე­ლია. ფერ­გი­უს­ონი წერს, რომ რუ­სე­თის სამ­ხედ­რო წა­რუ­მა­ტებ­ლო­ბა უკ­ვე სა­ხე­ზეა და, თუ სა­კითხს ასე შევ­ხე­დავთ, უკ­რა­ინა ამ ომს იგ­ებს, თუმ­ცა ვი­თა­რე­ბა მეტ დაკ­ვირ­ვე­ბას მო­ითხოვს.

„ის­ტო­რია ბევრ მა­გა­ლითს გვთა­ვა­ზობს ავ­ტო­რი­ტა­რუ­ლი რე­ჟი­მე­ბი­სა, რომ­ლე­ბიც სამ­ხედ­რო სირ­თუ­ლე­ებ­ის ფონ­ზე ჩა­მო­იშ­ალა — გა­იხ­სე­ნეთ სა­დამ ჰუ­სე­ინი და მო­ამ­არ კა­და­ფი, ან არ­გენ­ტი­ნის ხუნ­ტა, რო­მე­ლიც ფოლ­კლენ­დზე ზუს­ტად 40 წლის წინ შე­იჭ­რა. რა თქმა უნ­და, არ­აჩ­ვე­ულ­ებ­რი­ვი იქ­ნე­ბო­და, თუ უკ­რა­ინ­აში რუ­სე­თის ძა­ლე­ბის გაც­ვე­თა და სან­ქცი­ებ­ის მი­ერ გა­მოწ­ვე­ული ფი­ნან­სუ­რი კრი­ზი­სი სახ­ლში პუ­ტი­ნის კრა­ხამ­დე მიგ­ვიყ­ვან­და“, — წერს ფერ­გი­უს­ონი.

თუმ­ცა, რო­გორც ის­ტო­რი­კო­სი აღ­ნიშ­ნავს, ეს სტრა­ტე­გია ცი­ნიზ­მი­სა და ოპ­ტი­მიზ­მის ნა­რე­ვია.

„თუ და­ფიქ­რდე­ბით, ეს სტრა­ტე­გია არ­ქე­ტი­პუ­ლი რე­ალ­პო­ლი­ტი­კაა — ვა­ცა­დოთ უკ­რა­ინ­ას, რომ ბო­ლომ­დე გა­მოს­ცა­ლოს რუ­სეთს ძა­ლე­ბი; ვი­ფიქ­როთ კონ­ფლიქ­ტზე, რო­გორც მე­ორე ცი­ვი ომ­ის ქვე-სცე­ნარ­ზე; ბრძო­ლა­ზე, რო­მელ­შიც ნამ­დვი­ლი ოპ­ონ­ენ­ტი ჩი­ნე­თია“, — წერს ფერ­გი­უს­ონი.


ოპ­ტი­მიზ­მია
ამ ომ­ის გა­ხან­გრძლი­ვე­ბა პუ­ტი­ნის პო­ზი­ცი­ებ­ის
შე­სუს­ტე­ბის მიზ­ნით
 

რაც შე­ეხ­ება ოპ­ტი­მიზ­მს, ფერ­გი­უს­ონ­ის აზ­რით, ოპ­ტი­მიზ­მია ამ ომ­ის გა­ხან­გრძლი­ვე­ბა პუ­ტი­ნის პო­ზი­ცი­ებ­ის შე­სუს­ტე­ბის მიზ­ნით. ის­ტო­რი­კო­სის აზ­რით, უკ­რა­ინ­აში მიმ­დი­ნა­რე ომ­ის გა­ხან­გრძლი­ვე­ბა არა მხო­ლოდ ათ­ას­ობ­ით უკ­რა­ინ­ელ­ის სიკ­ვდილს და უს­ახ­ლკა­რო­ბას მო­იტ­ანს, არ­ამ­ედ პუ­ტინს მის­ცემს სა­შუ­ალ­ებ­ას — მი­აღ­წი­ოს იმ­ას, რა­საც რუ­სეთ­ში გა­მარ­ჯვე­ბად გა­ას­აღ­ებს.

ამ­ას­თა­ნა­ვე, ფერ­გი­უს­ონ­ის აზ­რით, რუ­სეთ­ში რე­ვო­ლუ­ცი­ის ალ­ბა­თო­ბა თით­ქმის არ­არ­სე­ბუ­ლია. ფერ­გი­უს­ონი ას­ევე წერს, რომ რუ­სე­თის წი­ნა­აღ­მდეგ და­წე­სე­ბუ­ლი ეკ­ონ­ომ­იკ­ური სან­ქცი­ები ჩი­ნეთს რუ­სე­თის­თვის ეკ­ონ­ომ­იკ­ურ დახ­მა­რე­ბას ვერ გა­და­აფ­იქ­რე­ბი­ნებს.

„მე­ორე ცი­ვი ომი უც­ნა­ური ან­არ­ეკ­ლია პირ­ვე­ლი ცი­ვი ომ­ისა. პირ­ველ ცივ ომ­ში მთა­ვა­რი ოპ­ონ­ენ­ტი რუ­სე­თი იყო, ხო­ლო დაქ­ვემ­დე­ბა­რე­ბუ­ლი — ჩი­ნე­თი, ახ­ლა ეს რო­ლე­ბი შებ­რუ­ნე­ბუ­ლია. „პირ­ველ ცივ ომ­ში” პირ­ვე­ლი ცხე­ლი ომი აზი­აში იყო (კო­რე­აში), ახ­ლა ის ევ­რო­პა­შია (უკ­რა­ინ­აში). პირ­ველ ცივ ომ­ში კო­რეა, უბ­რა­ლოდ, პირ­ვე­ლი იყო საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის მი­ერ გა­მაგ­რე­ბუ­ლი აგ­რე­სი­ული მინ­დო­ბი­ლო­ბის კონ­ფრონ­ტა­ცი­ებს შო­რის. დღეს კი უკ­რა­ინ­აში კრი­ზისს მოჰ­ყვე­ბა კრი­ზი­სი ახ­ლო აღ­მო­სავ­ლეთ­სა (ირ­ან­ში) და შო­რე­ულ აღ­მო­სავ­ლეთ­ში (ტა­ივ­ან­ში). თუმ­ცა არ­ის ერ­თი აშ­კა­რა გან­სხვა­ვე­ბა: პირ­ველ ცივ ომ­ში პრე­ზი­დენტ ჰა­რი ტრუ­მე­ნის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ამ შეძ­ლო გა­ერ­ოს მან­და­ტით ეხ­ელ­მღვა­ნე­ლა სა­ერ­თა­შო­რი­სო კო­ალ­იცი­ის­თვის სამ­ხრეთ კო­რე­ის და­სა­ცა­ვად. ახ­ლა უკ­რა­ინა იძ­ულ­ებ­ულია მხო­ლოდ სამ­ხედ­რო არ­სე­ნალს დას­ჯერ­დეს. ამ­ის მი­ზე­ზი კი, რო­გორც ვხე­დავთ, არ­ის ბა­იდ­ენ­ის ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ის ში­ში, რომ პუ­ტი­ნი ომ­ის ეს­კა­ლა­ცი­ას ბირ­თულ ომ­ით მო­ახ­დენს, თუ აშშ-ს მი­ერ უკ­რა­ინ­ის მხარ­და­ჭე­რა ზღვარს გა­დას­ცდე­ბა“, — წერს ფერ­გი­უს­ონი.

ფერ­გი­უს­ონ­ის აზ­რით, აშშ-ს მხრი­დან ას­ეთი მიდ­გო­მა მხო­ლოდ პუ­ტი­ნის გა­მარ­ჯვე­ბის შან­სებს ზრდის და ჩი­ნეთს არ­წმუ­ნებს, რომ ის ამ­ერ­იკა, რო­მე­ლიც პირ­ვე­ლი ცი­ვი ომ­ის დაწყე­ბით ფა­ზას თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლი აწ­არ­მო­ებ­და, უკ­ვე მხო­ლოდ ის­ტო­რი­ის ნა­წი­ლია.