ჟურ­ნა­ლის­ტი მე­რაბ მეტ­რე­ვე­ლი სა­ზო­გა­დო­ებ­ის მწა­რე ბუ­ლინ­გის ქვეშ მო­ექ­ცა კითხვის დას­მის გა­მო და დის­კუ­სი­ის გახ­სნი­სა თუ მსჯე­ლო­ბის წარ­მარ­თვის­თვის… „იმ­ას, რა­საც არ ვე­თან­ხმე­ბი მე — მტრუ­ლი და მო­ღა­ლა­ტე­ობ­რი­ვია!” — ას­ეთი სწორ­ხა­ზო­ვა­ნი შე­ფა­სე­ბე­ბის მქო­ნე სა­ზო­გა­დო­ებ­ის ნა­წი­ლი რამ­დე­ნად ახ­დენს ცუდ გავ­ლე­ნას ჟურ­ნა­ლის­ტზე, მის პრო­ფე­სი­ულ საქ­მი­ან­ობ­აზე, სა­ზო­გა­დო­ებ­ის აზ­როვ­ნე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბა­ზე? კონ­კრე­ტუ­ლი შემ­თხვე­ვის გა­მო ბუ­ლინ­გის ას­ეთი ხა­რის­ხი რამ­დე­ნად და­მა­ზი­ან­ებ­ელია იმ­ის­თვის, რომ პო­ლი­ტი­კუ­რად მო­ტი­ვი­რე­ბუ­ლი აწ უკ­ვე ცნო­ბი­ლი/გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი ნა­რა­ტი­ვე­ბის გარ­და სხვა აზ­რს, სხვა კითხვას, სხვა მოქ­მე­დე­ბას არ ჰქონ­დეს ამ ქვე­ყა­ნა­ში გა­სა­ქა­ნი? რამ­დე­ნად და­საგ­მო­ბია კა­ტე­გო­რი­ული აზ­როვ­ნე­ბით მა­ნი­პუ­ლი­რე­ბა შე­საძ­ლო სა­ღი აზ­რის გან­ვრცო­ბი­სა და კითხვის დას­მის თავ­ში­ვე ჩა­სახ­შო­ბად? რო­გორ უნ­და გა­ირ­ღვეს ის ჯა­დოს­ნუ­რი წრე, რაც ქარ­თუ­ლი მე­დი­ის მხრი­დან პრო­პა­გან­დის­ტუ­ლი ომ­ის წარ­მო­ებ­ის შე­დე­გია? — ეს კითხვე­ბი სწო­რედ ჟურ­ნა­ლისტ მე­რაბ მეტ­რე­ვე­ლის წი­ნა­აღ­მდეგ 21 მარ­ტს გა­ჩა­ღე­ბუ­ლი ბუ­ლინ­გის კამ­პა­ნი­ის პი­რო­ბებ­ში ცოცხლდე­ბა.

მე­რაბ მეტ­რე­ველს ფე­ის­ბუკ­ში კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრი თეა წუ­ლუ­კი­ან­იც კი გა­მო­ეხ­მა­ურა ას­ეთი პოს­ტით: „აჰ, თქვენ ამ­ობ­რძან­დით ხა­ლა­დე­ცის ფორ­მი­დან? და, რო­გორ თუ გა­ბე­დე ჩვენ მი­ერ ჩა­მოს­ხმუ­ლი ყა­ლი­ბი­დან „ბაშ­კის” ამ­ოყ­ოფაო, ჩაგ­ცხეს თავ­ში? ნწ, ნწ. რა სა­ოც­არია, რომ გიკ­ვირთ, ვი­ნა­იდ­ან აზ­რის დაშ­ტამ­პვას თა­ვად­ვე ხომ ემ­სა­ხუ­რეთ ბო­ლო ათი წე­ლი­წა­დი? აქ­ვე დავ­ძენ, რომ ახ­ლა, აზ­რის ყა­ლიბ­ში დიდ­ხანს ნამ­ყოფს, ცო­ტა ვარ­ჯი­ში დაგ­ჭირ­დე­ბათ, რად­გან უს­უფ­აშ­ვილს და­აჯ­აბ­ნი­ნეთ თა­ვი ამ ბევ­რად უფ­რო უნ­არი­ან­მა მო­სა­უბ­რემ. არა უშ­ავს, თუ ის­ევ ძვე­ლი მეტ­რე­ვე­ლი გახ­დე­ბით! გი­ლო­ცავთ”.

სო­ლი­და­რო­ბის ნიშ­ნად, ჩვე­ნი სა­აგ­ენ­ტო მე­რაბ მეტ­რე­ველს და­უკ­ავ­შირ­და და სა­კითხის უკ­ეთ გაშ­ლა სთხო­ვა.

თქვენს რა პო­ზი­ცი­ას მოჰ­ყვა აჟი­ოტ­აჟი სო­ცი­ალ­ურ ქსელ­ში?

— გა­და­ცე­მა­ში სტუმ­რად მყავ­და და­ვით უს­უფ­აშ­ვი­ლი, რო­მელ­თა­ნაც ბევრ თე­მა­ზე ვი­სა­უბ­რეთ ერ­თი სა­ათ­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში და სა­უბ­რის ბო­ლოს უკ­რა­ინ­ის თე­მა­ზე მოჰ­ყვა ეს კითხვაც, რომ რას ვა­კე­თებთ — თუ რუ­სე­თი ჩვენ­სკენ შე­მობ­რუნ­და და ჩვენც მოგ­ვთხო­ვა ნე­იტ­რა­ლი­ტე­ტი? ამ თე­მა­ზე შევ­ყე­ვით ერ­თმა­ნეთს დე­ბა­ტებ­ში. მინ­დო­და — რა­ღაც სხვა კუთხი­თაც შეგ­ვე­ხე­და ამ პრობ­ლე­მის­თვის. მინ­დო­და გვემ­სჯე­ლა, რად­გან კა­მათ­ში იბ­ად­ება ჭეშ­მა­რი­ტე­ბა… მე მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვე­კა­მა­თე­ბო­დი რეს­პონ­დენ­ტს, რა­თა მი­სი პო­ზი­ცია გა­მოკ­ვე­თი­ლი­ყო, ჩე­მი და სხვა­დას­ხვა არ­გუ­მენ­ტე­ბი უფ­რო გახ­მი­ან­ებ­ულ­იყო — კა­მა­თის ფუნ­ქცია ეს არ­ის! ეს დის­კუ­სია, რო­გორც ხდე­ბა ხოლ­მე სა­ქარ­თვე­ლო­ში, და­ამ­ოკ­ლეს — ფრაგ­მენ­ტე­ბად დაჭ­რეს, აიტ­აც­ეს და და­იწყეს იარ­ლი­ყე­ბის მო­წე­პე­ბა. ატყდა ლან­ძღვა-გი­ნე­ბა მხო­ლოდ იმ­ის გა­მო, რომ რა­ღაც თე­მა­ზე ვთქვი — მო­დი, ვიმ­სჯე­ლოთ! და ამ თე­მა­ზე შე­იძ­ლე­ბა იყ­ოს გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი პო­ზი­ცი­ები!.

რო­ცა ნა­ტო ვერ იღ­ებს გა­დაწყვე­ტი­ლე­ბას, გვი­ღირს თუ არა ნა­ტოს სა­კითხზე რუ­სეთ­თან და­პი­რის­პი­რე­ბა? — ასე დას­მულ კითხვას მოჰ­ყვა ერ­თი ამ­ბა­ვი…

დავ­წე­რე ფე­ის­ბუკ­ზე ჩე­მი მო­საზ­რე­ბა, რომ არ­ჩე­ვა­ნი თუ გვაქ­ვს — ნა­ტო თუ ნე­იტ­რა­ლი­ტე­ტი — რა თქმა უნ­და, ნა­ტო მირ­ჩევ­ნია. ნა­ტო ჩემ­თვი­საც უკ­ეთ­ესია, ვიდ­რე ნე­იტ­რა­ლი­ტე­ტი. მაგ­რამ, ვთქვი — თუ გა­მო­იკ­ვე­თა, რომ ნა­ტო არ არ­ის გა­დაწყვე­ტი­ლე­ბის მიმ­ღე­ბი ამ სი­ტუ­აცი­აში, შე­იძ­ლე­ბა მე­ორე ომ­ის საფ­რთხის წი­ნა­შე დავ­დგეთ, რო­ცა უკ­რა­ინ­აში მორ­ჩე­ბა ომი (მე­რე ჩვენ­სკე­ნაც შე­იძ­ლე­ბა მობ­რუნ­დეს რუ­სე­თი, ხომ? მთე­ლი მსოფ­ლიო ამ­ას ამ­ბობს, რომ მე­რე შე­იძ­ლე­ბა იყ­ოს სა­ქარ­თვე­ლო, რა­საც რუ­სე­თი იყ­ენ­ებს ჩვენს წი­ნა­აღ­მდეგ პი­არ­ის­თვის, მი­ზე­ზის­თვის და ა.შ.) და ამ­იტ­ომ მო­ვიყ­ვა­ნე მოლ­დო­ვის მა­გა­ლი­თი. მოლ­დო­ვას ნათ­ქვა­მი აქ­ვს, რომ კონ­სტი­ტუ­ცი­აში უწ­ერია ნე­იტ­რა­ლი­ტე­ტი, მაგ­რამ არ ჩა­ბა­რე­ბია, ხომ, რუ­სეთს?! ის ევ­რო­კავ­ში­რის­კენ მი­დის! ანუ შე­იძ­ლე­ბა ნე­იტ­რა­ლუ­რი იყო, მაგ­რამ, ამ­ავე დროს, პრო­და­სავ­ლუ­რიც. ანუ, ჩვენ­თან მხო­ლოდ ერ­თი მხრი­დან უყ­ურ­ებ­ენ ამ სა­კითხს და მინ­დო­და სხვა მხრი­და­ნაც შეგ­ვე­ხე­და ამ თე­მის გა­საშ­ლე­ლად. ყვე­ლა­ფერ­ზე, ჩე­მი აზ­რით, უნ­და იყ­ოს მსჯე­ლო­ბა. რო­გორც ჩანს, ას­ეთი მიდ­გო­მა იარ­ლი­ყე­ბის მი­კე­რე­ბის მი­ზე­ზი ხდე­ბა ყო­ველ­თვის.

ად­ამი­ან­ები, რო­გორ ცენ­ზო­რე­ბი, თა­ვი­სი ბუ­ლინ­გით რა გავ­ლე­ნას ახ­დე­ნენ შენ­ზე და პრო­ფე­სი­ული კუთხით თუ გიშ­ლი­ან ხელს?

— კა­მა­თი მი­სა­ღე­ბია, მაგ­რამ ლან­ძღვა-გი­ნე­ბა ყვე­ლა ად­ამი­ან­ზე ცუ­დად მოქ­მე­დებს.

მო­ნა­წი­ლე­ობს თუ არა სა­ზო­გა­დო­ებ­აც იმ­აში, რომ ყვე­ლა­ნა­ირი კითხვა არ და­ის­ვას ეთ­ერ­ში და მხო­ლოდ რა­დი­კა­ლი­ზე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ნა­რა­ტი­ვე­ბის ჩარ­ჩოს არ გას­ცდე?

— გე­თან­ხმე­ბი, თან ეს წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა მი­დის, თით­ქოს, პატ­რი­ოტ­ული მო­ტი­ვის ფონ­ზე, რომ აი, ეს არ­ის თურ­მე ქვეყ­ნის ინ­ტე­რე­სე­ბის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო მოქ­მე­დე­ბა. ანუ შენ­ზე ვაჟ­კა­ცე­ბი არი­ან, შენ­ზე პატ­რი­ოტ­ები არი­ან და შენ კი­დევ ქვეყ­ნის მო­ღა­ლა­ტე ხარ. რა­ღაც სა­კითხს და­აყ­ენ­ებ თუ არა სხვა­ნა­ირ­ად, გა­მო­დის, რომ გე­ცე­მი­ან.

თეა წუ­ლუ­კი­ანს გა­მოხ­მა­ურ­ება მო­ულ­ოდ­ნე­ლი იყო შენ­თვის?

— ჩემს პოს­ტზე გა­მოხ­მა­ურ­ებ­ას მის­გან ნამ­დვი­ლად არ ვე­ლო­დი, თან ის­ეთი არა­ერ­თაზ­რო­ვა­ნი კო­მენ­ტა­რი იყო… თით­ქოს მა­ქებ­და, თან მლან­ძღავ­და… მთა­ვარ ცენ­ზო­რად, ლა­მის, მე გა­მო­მაცხა­და. ვერ მივ­ხვდი — რა უნ­და.

რა უნ­და გა­კეთ­დეს, რომ ეს მო­ჯა­დო­ებ­ული წრე გა­ირ­ღვეს?

— პრო­პა­გან­დის­ტუ­ლი ომია გა­ჩა­ღე­ბუ­ლი. ჩემ­ზე ვერ მო­ახ­დენს გავ­ლე­ნას ეს და­ბუ­ლინ­გე­ბა, თუმ­ცა ად­ვი­ლია ამ­ის მოს­მე­ნათ­ქო, ვერ ვიტყვი.

 

კო­მენ­ტა­რიპრო­ფე­სო­რი თორ­ნი­კე შა­რა­შე­ნი­ძე ამ­ბობს, რომ ქვე­ყა­ნა
ტო­ტა­ლი­ტა­რიზ­მი­დან ვერ გა­მო­ვი­და

გან­სხვა­ვე­ბულ აზ­რთან და­კავ­ში­რე­ბით ჩვენს სა­ზო­გა­დო­ებ­ას ძა­ლი­ან დი­დი მი­უღ­ებ­ლო­ბა აქ­ვს. ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბის მხრი­დან რო­ცა და­ის­მე­ბა გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი შე­კითხვა, ეს მა­შინ­ვე სტიგ­მე­ბი­სა და იარ­ლი­ყე­ბის მი­წე­პე­ბის სა­ფუძ­ვე­ლი ხდე­ბა. რას­თან გვაქ­ვს საქ­მე?

თორ­ნი­კე შა­რა­შე­ნი­ძე: — ეს აგ­რე­სია მეც გა­მო­მიც­დია ჩემს თავ­ზე. სამ­წუ­ხა­როდ, ამ­ის ახ­სნა არ­ის ძა­ლი­ან მარ­ტი­ვი. ეს ქვე­ყა­ნა ტო­ტა­ლი­ტა­რიზ­მი­დან აშ­კა­რად ვერ გა­მო­ვი­და. ჩვენ ძა­ლი­ან ბევ­რი მაჩ­ვე­ნებ­ლით ჩარ­ჩე­ნი­ლე­ბი ვართ 90-91-იან წლებ­ში, რო­დე­საც იყო გა­გა­ნია ის­ტე­რი­კა კრემ­ლის და სუ­სის აგ­ენ­ტებ­ზე. დღე­საც, სა­ქარ­თვე­ლო­ში ერთ-ერ­თი პო­პუ­ლა­რუ­ლი სიტყვა არ­ის აგ­ენ­ტი და მო­ღა­ლა­ტე. სი­ნამ­დვი­ლე­ში ამ ტერ­მი­ნის მნიშ­ვნე­ლო­ბა ძა­ლი­ან ბევ­რს სა­ერ­თოდ არ აქ­ვს გა­აზ­რე­ბუ­ლი. რო­ცა ვი­ღა­ცას ეძ­ახი­ან მო­ღა­ლა­ტეს და კითხუ­ლო­ბენ — ვის ან რას უღ­ალ­ატა? — პა­სუ­ხი არ­ის ხოლ­მე, რო­გორც წე­სი, რომ უღ­ალ­ატა რო­მე­ლი­მე პო­ლი­ტი­კოსს, ბე­ლადს და არა ქვე­ყა­ნას. ძა­ლი­ან ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში კონ­კრე­ტუ­ლი პო­ლი­ტი­კო­სი გა­იგ­ივ­ებ­ულია ქვე­ყა­ნას­თან. თუ ვინ­მემ მას ბო­ლომ­დე არ და­უჯ­ერა, რა­ღა­ცა­ში არ გა­უწია ან­გა­რი­ში, ეს ავ­ტო­მა­ტუ­რად მი­იჩ­ნე­ვა ქვეყ­ნის ღა­ლა­ტად, ანუ ხდე­ბა ხოლ­მე კონ­კრე­ტუ­ლი პი­როვ­ნე­ბის სამ­შობ­ლოს­თან გა­იგ­ივ­ება. ამ­იტ­ომ, ის­ევ და ის­ევ 30 წლის წი­ნან­დე­ლი პე­რი­ოდი მახ­სენ­დე­ბა. მე მახ­სოვს რუს­თა­ველ­ზე სიმ­ღე­რე­ბი იყო ხოლ­მე — „ზვი­ადი სა­ქარ­თვე­ლოა“. და­ახ­ლო­ებ­ით იქ არ­ის ჩარ­ჩე­ნი­ლი ძა­ლი­ან ბევ­რი. ამ­ის გა­მოვ­ლი­ნე­ბა იყო სწო­რედ გუ­შინ მე­რაბ მეტ­რე­ველ­ზე თავ­დას­ხმაც.