ვლადიმერ პაპავა
COVID-19-ის პანდემია, რუსეთის მიერ უკრაინაში დაწყებული ომი და ამის გამო რუსეთის წინააღმდეგ დაწესებული ეკონომიკური სანქციები ერთმანეთის მიყოლებით განხორციელდა. ყველა ეს მოვლენა გლობალური ხასიათისაა და ამის გამო გლობალიზაციის პროცესებზე ზეგავლენა იქონია.
COVID-19-ის პანდემიის დაწყებიდან ორი წლის თავზე შეიძლება განზოგადებულ იქნას იმ გადაწყვეტილებათა გამოცდილება, რომლებიც ეროვნული მთავრობებისა და საერთაშორისო ორგანიზაციების მიერ პანდემიასთან ბრძოლის მიზნით მიიღებოდა. საქმე იმაშია, რომ როგორც ეროვნული მთავრობები, ისე საერთაშორისო ორგანიზაციები პანდემიის დაწყებას მოუმზადებლები შეხვდნენ. უფრო მეტიც, კორონავირუსის მოულოდნელი და სწრაფი გავრცელების გამო ისინი, გარკვეულწილად, დაბნეულებიც კი აღმოჩნდნენ. მოსახლეობის კორონავირუსით სწრაფი დაინფიცირების წინააღმდეგ ეროვნულ მთავრობათა არაკოორდინირებულმა მოქმედებებმა და საერთაშორისო ორგანიზაციების პასიურობამ გლობალიზაციის პროცესის დასრულების შესახებ აზრის ჩამოყალიბებას შეუწყო ხელი. აქვე აუცილებელია გავიხსენოთ, რომ ჯერ კიდევ COVID-19-ის პანდემიის დაწყებამდე დეგლობალიზაციის პროცესის სტიმულირებისათვის გარკვეული ძალისხმევა აშშ-ის პრეზიდენტ დონალდ ტრამპიდან მიზანმიმართულად მოდიოდა (https://www.weforum.org/agenda/2017/01/jeffrey-sachs-global-cooperation-is-the-only-way-forward-for-the-us/). დეგლ-
ობალიზაციის ამ კონტექსტში ყველასათვის კარგად ცნობილი ბრექსიტიც უშუალოდ ჯდება.
ცალკეულ მთავრობათა მიერ ეკონომიკის ზოგიერთი დარგების საქმიანობის შეჩერებამ უშუალო ზეგავლენა იქონია მიწოდების და ღირებულების შექმნის გლობალური ჯაჭვების რღვევაზე, რაც იზოლაციონიზმის პროცესისთვისაა დამახასიათებელი (https://www.project-syndicate.org/commentary/global-cooperation-can-prevent-next-pandemic-by-kemal-dervis-and-sebasti-n-strauss-2020-03).
ხაზგასასმელია, რომ პანდემიის გლობალური ხასიათის გათვალისწინებით, მისი დაძლევა იზოლაციონიზმის საფუძველზე პრინციპულადაა შეუძლებელი (https://www.project-syndicate.org/commentary/trump-coronaviru
s-failure-of-small-government-by-joseph-e-stiglitz-2020-03?utm-source=Project%20Syndicate%20Newsletter&utm-camp
aign=cba7e1c6a1-sunday-newsletter-15-03-2020&utm-medium=email&utm-term=0-73bad5b7d8-cba7e1c6a1-9356760
1&mc-cid=cba7e1c6a1&mc-eid=e9fb6cbcc0). მარტივი ლოგიკიდან გამომდინარე, პანდემიის დაძლევა, რომელიც თავისი ბუნებით გლობალური მოვლენაა, ეროვნულ მთავრობათა და საერთაშორისო ორგანიზაციათა საქმიანობის მაქსიმალური კოორდინაციის გზითაა შესაძლებელი (https://www.project-syndicate.org/com
mentary/universal-free-covid19-vaccine-by-mariana-mazzucato-and-els-torreele-2020-04?utm-source=Project%20Syndic
ate%20Newsletter&utm-campaign=64d8372856-sunday-newsletter-03-05-2020&utm-medium=email&utm-term=0-73b
ad5b7d8-64d8372856-93567601&mc-cid=64d8372856&mc-eid=e9fb6cbcc0). ბუნებრივია, რომ ეკონომიკის პოსტპანდემიური განვითარება დეგლობალიზაციის პირობებში, რომ არაფერი ვთქვათ იზოლაციონიზმზე, თავისი არსითაა შეუძლებელი (https://www.project-syndicate.org/commentary/covid19-crisis-revive-multilateralism-open-trade-by-victor-k-fung-2020-04?utm-source=Project%20Syndicate%20Newsletter&utm-campaign=871db40e9f-sun
day-newsletter-26-04-2020&utm-medium=email&utm-term=0-73bad5b7d8-871db40e9f-93567601&mc-cid=871db40e9f
&mc-eid=e9fb6cbcc0).
მაშასადამე, COVID-19-ის პანდემიის დაწყებამ ფსევდო და არა რეალური დეგლობალიზაციის პროცესი განაპირობა (https://www.eurasiareview.com/18102021-on-pseudo-de-globalization-silk-road-of-global-value-chains-and-r
ole-of-georgia-oped/).
ხსენებულიდან გამომდინარე, ფსევდო დეგლობალიზაციის პროცესის გამოაშკარავებიდან მალე დღის წესრიგში დადგა საკითხი გლობალიზაციის ახალი „ტალღის“ დადგომის შესახებ, რომელმაც გლობალიზაციის პროცესი უფრო მაღალ და გაუმჯობესებულ დონეზე უნდა აიყვანოს (https://www.project-syndicate.org/
commentary/covid19-deglobalization-two-priorities-by-mohamed-a-el-erian-2020-05?utm-source=Project%20Syndicate%
20Newsletter&utm-campaign=3ce69c95d3-sunday-newsletter-17-05-2020&utm-medium=email&utm-term=0-73bad5b7
d8-3ce69c95d3-93567601&mc-cid=3ce69c95d3&mc-eid=e9fb6cbcc0).
პანდემიის პრიობებშიც კი აშკარა გახდა, რომ ამ ე.წ. განახლებულ გლობალიზაციაში მნიშვნელოვან ადგილს ეკონომიკური, განსაკუთრებით კი ენერგეტიკული (https://www.unescap.org/sites/default/d8files/event-doc
uments/ESCAP-77-17-E.pdf) და სასურსათო (https://www.project-syndicate.org/commentary/four-ways-to-boost-food-security-during-covid19-pandemic-by-tony-blair-and-agnes-kalibata-2020-05?utm-source=Project%20Syndicate%20News
letter&utm-campaign=2ad6876daf-sunday-newsletter-10-05-2020&utm-medium=email&utm-term=0-73bad5b7d8-2ad6
876daf-93567601&mc-cid=2ad6876daf&mc-eid=e9fb6cbcc0) უსაფრთხოების პრობლემები დაიკავებენ.
სხვა სიტყვებით, ფსევდო გლობალიზაციამ, გლობალიზაციის პროცესის გარკვეულ მოუწესრიგებულობაში და რყევებში იჩინა თავი. ამიტომ ამ პროცესს შეიძლება ტურბულენტური გლობალიზაცია ეწოდოს.
გლობალიზაციის ტურბულენტურობის შემცირებაში კორონავირუსის საწინააღმდეგო ვაქცინის შემოღებასა და ფართოდ გავრცელებას ჰქონდა დიდი მნიშვნელობა.
ფორმალურად მსოფლიო ჯანდაცვის ორგანიზაციას COVID-19-ის პანდემიის დასრულება არ ჰქონდა გამოცხადებული, რომ 2022 წლის 14 თებერვალს რუსეთმა უკრაინაში დაიწყო ომი. მოკლე პერიოდში კი დასავლეთმა რუსეთის წინააღმდეგ ეკონომიკური სანქციები შემოიღო.
ამ ომმა არა მარტო მსოფლიო ეკონომიკის კონტურები შეცვალა ძირფესვიანად (https://www.project-syndica
te.org/onpoint/russias-war-and-the-global-economy-by-nouriel-roubini-2022-02), არამედ მსოფლიო წესრიგის ცვლილების პროვოცირებაც გამოიწვია (https://www.nytimes.com/2022/03/08/opinion/putin-russia-ukraine-economy-san
ctions.html). ეს პროცესი კიდევ უფრო გართულდა რუსეთის წინააღმდეგ მიღებული ეკონომიკური სანქციებით, რადგანაც ისინი მსოფლიო ეკონომიკის გლობალურ ხასიათს უშუალოდ შეეხო (https://www.project-sy
ndicate.org/commentary/economic-consequences-of-ukraine-war-by-jason-furman-2022-02). მასშტაბური ეკონომიკური სანქციები (https://www.bbc.com/news/world-europe-60125659), თავის მხრივ, მოითხოვს, რომ გადაიხედოს ეკონომიკურ მეცნიერებაში გავრცელებული არაერთი მოსაზრება მსოფლიო ეკონომიკის ფუნქციონირების შესახებ უკვე სანქციების პირობებში (https://www.eurasiareview.com/14032022-on-sanctionomics-oped/).
უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის ომის და მის მიმართ დაწესებული ეკონომიკური სანქციების გამო მსოფლიო ეკონომიკის არქიტექტურის ტრანსფორმაცია დაიწყო (https://www.eurasiareview.com/31032022-on-the-m
ain-challenges-of-the-architecture-transformation-of-the-world-economy-oped/). ამ პროცესის განმასხვავებელი ნიშანია მსოფლიო ეკონომიკის ფრაგმენტაცია ქვეყნებად, რომლებიც უერთდებიან რუსეთის წინააღმდეგ დაწესებულ ეკონომიკურ სანქციებს, ქვეყნებად, რომლებიც რუსეთის მოკავშირეები არიან (ეს, უწინარეს ყოვლისა, ეხება ბელარუსს) და ქვეყნებად, რომლებმაც ამ კონფრონტაციულ სქემაში გარკვეული ნეიტრალიტეტი შეინარჩუნეს (კერძოდ, ისრაელი, თურქეთი, ჩინეთი, ინდოეთი და სხვ.).
თანამედროვე მსოფლიო ეკონომიკის კონფრონტაციული ხასიათი, უწინარეს ყოვლისა, განსაკუთრებულ სირთულეებში ენერგეტიკულ (https://theconversation.com/war-in-ukraine-is-changing-energy-geopolitics-177903) და სასურსათო სფეროებში (https://www.theguardian.com/world/2022/may/19/ukraine-war-has-stoked-global-food-cri
sis-that-could-last-years-says-un ) აისახა, რამაც საბოლოო ჯამში მსოფლიო ეკონომიკაში დეფიციტის პრობლემა გააჩინა (https://www.eurasiareview.com/24032022-bracing-for-the-era-of-economic-shortage-analysis/). სულაც არ არის შემთხვევითი, რომ სურსათი არ არის საკმარისი, რაც თანამედროვე მსოფლიო პროცესების კონფრონტაციული ხასიათითაა გამოწყვეული, ანუ „სასურსათო ომს“ აქვს ადგილი (https://www.theatlantic.com/i
deas/archive/2022/03/rising-food-prices-ukraine-russia-war/626967/). იმავე მიზეზით სახეზეა „ნავთობის ომიც“ (https://www.eurasiareview.com/20052022-the-oil-war-facing-eu-embargo-russia-targeted-ukraines-supplies-analysis/).
ზემოხსენებულიდან გამომდინარეობს, რომ ჯერ კიდევ არდასრულებული პანდემიის, ომისა და ეკონომიკური სანქციების ფონზე, მსოფლიო ეკონომიკას მძიმე დღეები უდგას, რომლის მთავარი განმასხვავებელი ნიშანი კონფრონტაციულობაა. იბადება კითხვები იმის შესახებ, თუ რამდენადაა კონფრონტაციულობა და გლობალიზაცია თავსებადი, გამორიცხავს თუ არა კონფრონტაციულობა გლობალიზაციას.
რუსეთის წინააღმდეგ დაწესებული ეკონომიკური სანქციების არასრულფასოვნება შემდეგი ორი ფორმით გამოვლინდა: ა) ევროკავშირის ზოგიერთი ქვეყანა რუსეთის წინააღმდეგ ეკონომიკური სანქციების დაწესების პარალელურად აგრძელებს რუსული ენერგომატარებლების შეძენას (https://www.france24.com/en/busi
ness/20220405-baltic-states-end-russian-gas-imports-%E2%80%93-but-can-the-rest-of-europe-follow-suit); ბ) მსოფლიოს ბევრი ქვეყანა, როგორც ეს ზემოთ უკვე აღინიშნა, რუსეთის წინააღმდეგ დაწესებულ ეკონომიკურ სანქციებს არ შეერთებია.
მაშასადამე, თანამედროვე გლობალური ეკონომიკის კონფრონტაციული ხასიათი სულაც არ ნიშნავს გლობალიზაციის დასასრულს. უფრო სწორი იქნება გლობალიზაციის მოდიფიცირების ამ პროცესს კონფრონტაციული გლობალიზაციის ახალი ტერმინი ეწოდოს.
მაშასადამე, COVID-19-ის პანდემიით გამოწვეული ტურბულენტური გლობალიზაცია უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის ომმა და მის წინააღმდეგ დაწესებულმა სანქციებმა კონფრონტაციული გლობალიზაციით ჩაანაცვლა.
ისევე, როგორც COVID-19-ის პანდემიის დასრულების შემდეგ მოსალოდნელი იყო (როგორც ეს ზემოთ უკვე ითქვა) გლობალიზაციის ახალ დონეზე განახლება, კონფრონტაციულ გლობალიზაციას აუცილებლად ჩაანაცვლებს „უკეთესი გლობალიზაცია“ (https://www.project-syndicate.org/commentary/after-hyperglobalization-national-interests-open-economy-by-dani-rodrik-2022-05), რომლის კონტურებიც უკრაინის კრიზისის დამთავრების კვალობაზე გამოიკვეთება (https://www.eurasiareview.com/15052022-three-months-into-the-russia-ukraine-war-f
our-potential-outcomes-analysis/).
წერილი თარგმნილია ინგლისურიდან: Papava, Vladimer. „Pandemic, War and Economic Sanctions: From Turbulent to Confrontational Globalization.“ Eurasia Review, May23, 2022, <https://www.eurasiareview.com/23052022-pandemic-war-and-economic-sanctions-from-turbulent-to-confrontational-globalization-oped/>.