რუსეთთან გამკლავების დაუღალავი ჟინით, დიდი ხანია, ქართული სახელმწიფოებრივი აზროვნების ყველა მოქალაქეა შეპყრობილი. ასე იყო და ასეა ომში მყოფი უკრაინისთვის და უკვე სამშვიდობოს გასული ჩვენი დანარჩენი მეგობარი ქვეყნებისთვისაც. ამ სამშვიდობოს სადარაჯოზე მდგომი პოლონეთის პრემიერ–მინისტრი დღეს საქართველოში იმ კითხვაზე პასუხის გასაცემად მივიღეთ, რა კითხვასაც, ალბათ, არასდროს არავინ შეჰბედავდა გზაგასაყარზე მდგომ საქართველოს.
რატომ გაჩნდა კითხვები? რატომ გახდა პოზიციების ახსნა საჭირო? რატომ ითვლება სიფრთხილე უკან დახევად ყველაზე დიდი ღირებულებისთვის საუკუნოვანი ბრძოლის დროს, როცა, თითქოსდა, უკვე სინათლეც სჩანს გვირაბის ბოლოს? ამ კითხვებზე პოლონეთის ლიდერმა საქართველოს პრემიერისგან საკმაოდ წონადი არგუმენტები მოისმინა და, ალბათ, მიიღო კიდეც პასუხი. პოლონეთის პრემიერმა, იქვე, ლეხ კაჩინსკიც გაიხსენა, რომელიც ყველაზე რთულ და სარისკო მომენტებშიც კი მტკიცე გადაწყვეტილებებს იღებდა და ამით ისტორიის სწორ მხარეზე ახერხებდა დარჩენას. რა პროცესებს ვაკვირდებით ახლა?! ამ კითხვაზე პასუხი პოლიტოლოგ ზვიად აბაშიძეს ვთხოვეთ:
საქართველოს პოზიცია ბუნდოვნად იქნა აღქმული
„პოლონეთის პრემიერმა პირდაპირ თქვა, რომ საქართველო სანქციებთან მიმართებით, ცოტა არ იყოს, ოდიოზურად იქცევა, თუმცა ისიც თქვა, რომ პრემიერ-მინისტრმა დამარწმუნა, რომ ეს ასე არ არისო. როგორ ჩანს, დასავლეთი, პოლონეთის მეშვეობით, რომელიც ჩვენთან აქტიურ დიპლომატიას აწარმოებს, ცდილობს, რომ სიცხადე შეიტანოს საქართველოს მხრიდან შემდგომში მისაღებ პოზიციებსა და ამა თუ იმ გადაწყვეტილებებთან დაკავშირებით. სავარაუდოდ, პოლონეთის პრემიერ-მინისტრის აქ ჩამოსვლის მიზეზიც სწორედ ეს იყო. არ არის გამორიცხული, რომ მას სხვა სახის შეთავაზებებიც ჰქონოდა საქართველოს პრემიერ-მინისტრთან, თუმცა, ამის შესახებ ჩვენ არაფერი ვიცით. ბუნებრივია, დასაზუსტებელია ის, თუ სადაა საქართველოს ადგილი არსებულ პროცესებში, რადგან მისი პოზიცია ბუნდოვნად იქნა აღქმული“, — აცხადებს პოლიტოლოგი.
რა როლი ითამაშა ოპოზიციამ საქართველოს პოზიციონირების აღქმაში?
„როცა რუსეთი უკრაინაში შეიჭრა, პრემიერ ღარიბაშვილის მიერ ვერბალურად გამოხატულმა პოზიციამ შექმნა შთაბეჭდილება, რომ, თითქოს, ხელისუფლება ნეიტრალურ პოზიციას იკავებდა და ცდილობდა — არც მწვადი და არც შამფური დაეწვა. ასეთი განცხადება მან გააკეთა ორჯერ: 25 თებერვალს იუნკრების საფლავზე და მეორედ — მთავრობის სხდომაზე გამოსვლისას. პირადად მეც ეს განცხადებები ოდიოზურ ჟესტად აღვიქვი. ბუნებრივი იყო, რომ ამას ოპოზიციის მხრიდანაც მოჰყვა გამოხმაურება და განვრცობაც, თუმცა საწყისი, ჩემი აზრით, საქართველოს ხელისუფლების თვითდამაზიანებელი გამოსვლა იყო საქართველოს პრეზიდენტისგან განსხვავებით. სალომე ზურაბიშვილი მაშინვე გამოვიდა და დაგმო რუსეთის აგრესია.
საქართველოს მთავრობის განცხადებები კი რუსულ აგრესიასთან დაკავშირებით თითქოს შეფარული ტონით იყო გაჯერებული, ხოლო სანქციებთან მიერთებაზე უარის თქმა საკმაოდ კატეგორიული იყო. ასეთი ფორმით დაფიქსირებული პოზიციებიც, როგორც ჩანს, დასავლეთმაც დასაზუსტებელ პოზიციად ჩათვალა. გარდა ამისა, უცხოურ სახელმწიფოებს საქართველოში ინფორმაციის იმდენი წყარო გააჩნიათ, რომ მხოლოდ ოპოზიციის მიერ მიწოდებულ ამბებზე დაყრდნობით არ გამოაქვთ დასკვნები. მიუხედავად საქართველოს ხელისუფლების მიერ მხარდაჭერილი რამდენიმე რეზოლუციისა, როგორც ჩანს, საჯარო დონეზე გაკეთებულმა ოფიციალურმა განცხადებებმა შეუწყო ხელი ამ გაუგებრობას“, — აღნიშნავს ზვიად აბაშიძე.
რამდენად სამართლიანია პრეტენზია — ხელისუფლებას არ გამოევლინა ამ
დონის სიფრთხილე?
„მოლდოვაც არ მიერთებია სანქციებს, მაგრამ მისმა პრემიერ-მინისტრმა ცხადად ახსნა, თუ რატომ ვერ შეუერთდა იგი სანქციებს. ამიტომაა, რომ მოლდოვის მიმართ არ დარჩა კითხვები, თუ რატომ არ უერთდებოდა იგი ამ კამპანიას. ჩვენს შემთხვევაში ასეთი მკაფიო ახსნა არ მომხდარა. აი, თურქეთი არ შეუერთდა სანქციებს, მაგრამ ბაირახტარს აწვდის უკრაინას.
რაღაც სიფრთხილე კი გამოიჩინა მთავრობამ, მაგრამ ეს სიფრთხილე ახსნილი უნდა იყოს ძალიან კარგად. პოლიტიკური ურთიერთობები მსგავს ბუნდოვანებას არავის აპატიებს. უკრაინაში დღევანდელი ომი ხომ ყოველდღიური შემთხვევითობის მაგალითი არ არის ისტორიაში?! ამიტომ, ვთვლი, წყალგამყოფ ვითარებაში ვიყავით და ხელისუფლებას ან უნდა აერჩია ერთი მკაფიო პოზიცია, ან რაღაც სხვა უნდა მოეფიქრებინა“, — ამბობს პოლიტოლოგი.
საზოგადოება დასავლეთიდან წამოსულ ყველა გზავნილს უკვე ომში ჩათრევის მცდელობად აღიქვამს
„პოლონეთისა და საქართველოს პრემიერების შეხვედრისას სოციალური ქსელების მომხმარებელთა უარყოფითმა გამოხმაურებებმა მაფიქრებინა, რომ საზოგადოება დასავლეთიდან წამოსულ ყველა გზავნილს უკვე ომში ჩათრევის მცდელობად აღიქვამს… ეს არასწორი რიტორიკაა! აბა, ვისი დახმარებით უწევს უკრაინა წინააღმდეგობას რუსეთს? ცოცხალი ძალა უკრაინას არ სჭირდება, საკმარისზე მეტი — 45 მილიონი მოსახლეობა ჰყავს. მას ესაჭიროება კარგი შეიარაღება, რათა თავი დაიცვას. ამ ხნის განმავლობაში ამ წინააღმდეგობაში წარმატება ხომ მხოლოდ უკრაინელების თავგანწირვის ხარჯზე არაა მიღწეული?! მათ აწვდიან უზარმაზარი რაოდენობით შეიარაღებას და ეს პროცესი ყოველდღიურად გრძელდება, უმჯობესდება. მართალია, ჩვენ გვინდა, რომ ეს დახმარება კიდევ სხვანაირიც იყოს, მაგრამ არ ხდება ისე, როგორც ჩვენ გვინდა. ის, რომ უკრაინას სათანადოდ არავინ ეხმარება — ეს არის ძალიან ცუდი შეფასება.
არ დაგვავიწყდეს — ჩვენ არ ვართ არცერთი მსხვილი ალიანსის წევრი ქვეყანა და რადგან ვეპოტინებით ალიანსებს, კარგად უნდა გვესმოდეს, რომ მათთან დაკავშირებით არსებული პოლიტიკა ძალიან ფრთხილად საწარმოებელია, მითუმეტეს, ჩვენს გეოგრაფიულ რეგიონში, როცა ევროპის კავშირს არ ვესაზღვრებით უკრაინისგან განსხვავებით. ჩვენ გვინდა, რომ ისინი უფრო მეტად დაინტერესდნენ ჩვენით, რაც სულაც არ ნიშნავს ავანტიურისტული პოლიტიკის წარმოების აუცილებლობას. დღეს, თითქოს, დაიწმინდა ბუნდოვანებისგან საქართველოს ხელისუფლების პოზიცია პოლონეთის პრემიერთან შეხვედრისას. ხომ ფაქტია, რომ საქართველოს არავინ ავალდებულებდა სანქციებთან მიერთებას?!
რაც შეეხება ოპოზიციას, მათი მოქმედებები ნამდვილად არ მომწონს, მაგრამ ისინი ხომ ხელისუფლებაში არ არიან და არც აქვთ ამდენი პასუხისმგებლობა. რაც არ უნდა სისულელე გააკეთონ, მათ არავინ მოკითხავს პასუხს. ყველაფერი მთავრობაზე გადატყდება. თუ ოპოზიციას მთავრობაზე მეტი გავლენის მოხდენა შეუძლია საერთაშორისო ასპარეზზე, მაშინ დავღუპულვართ. თუ ეს ასე ხდება, მაშინ გამოდის, რომ მთავრობაა არაეფექტიანი, რისიც, არ მინდა, მჯეროდეს“, — ასეთია პოლიტოლოგ ზვიად აბაშიძის შეფასება.
პ.ს.პოლონეთის პრემიერ–მინისტრმა მათეუშ მორავიეცკიმ საქართველო დატოვა. პოლონელი კოლეგა, სამთავრობო დელეგაციასთან ერთად, ბათუმის საერთაშორისო აეროპორტიდან საქართველოს პრემიერ–მინისტრმა ირაკლი ღარიბაშვილმა, ვიცე–პრემიერ დავით ზალკალიანთან, პარლამენტის თავმჯდომარის მოადგილე გიორგი ვოლსკისა და მთავრობის ადმინისტრაციის უფროს ილია დარჩიაშვილთან ერთად გააცილა. პოლონეთის პრემიერ–მინისტრი საქართველოში ერთდღიანი სამუშაო ვიზიტით იმყოფებოდა. ვიზიტის ფარგლებში გაიმართა საქართველოსა და პოლონეთის პრემიერ–მინისტრების პირისპირ და გაფართოებული ფორმატის შეხვედრები, რომლის შემდეგაც მხარეებმა მედიისთვის ერთობლივი განცხადებები გააკეთეს. ირაკლი ღარიბაშვილმა და მათეუშ მორავიეცკიმ ბათუმის ახალ ბულვარში პრეზიდენტ ლეხ კაჩინსკის ძეგლი გახსნეს.
