გვე­სა­უბ­რე­ბა პო­ეტი, თსუ-ის პრო­ფე­სო­რი გი­ორ­გი ლობ­ჟა­ნი­ძე

„რა­ულს ლექ­სიც და­ვუ­წე­რე ერ­თხელ, მაგ­რამ ეს არ ყო­ფი­ლა ქა­თი­ნა­ური, ეს იყო მი­სი პი­როვ­ნე­ბის რე­ალ­ური შე­ფა­სე­ბა. ის, ფაქ­ტობ­რი­ვად, ამ ქვეყ­ნის და უკ­რა­ინ­ის გან­ძია. ისაა ძა­ლი­ან მა­ღა­ლი დო­ნის სა­ლი­ტე­რა­ტუ­რო, სა­მეც­ნი­ერო და დიპ­ლო­მა­ტი­ური ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის ცოცხა­ლი ხი­დი, ბმუ­ლი ორ ხალ­ხს შო­რის. ამ­იტ­ომ რა­ულს ორ­ივე მხა­რე უნ­და ვუფ­რთხილ­დე­ბო­დეთ. ახ­ლა უკ­ვე სა­ქარ­თვე­ლო­ზეა, ას­ეთ მძი­მე წუ­თებ­ში დაბ­რუ­ნე­ბულ რა­ულს რო­გორ და­ვა­ფა­სებთ, გვერ­დში რო­გორ ამ­ოვ­იყ­ენ­ებთ და გა­ვუ­წევთ ყვე­ლა­ნა­ირ დახ­მა­რე­ბას.

მარ­თა­ლი გითხრათ, ვერ და­ვე­თან­ხმე­ბი რა­ულს ქარ­თულ ჰიმ­ნთან და­კავ­ში­რე­ბით გა­მოთ­ქმულ მო­საზ­რე­ბებ­ზე. ალ­ბათ, რა­ულ­მა გარ­კვე­ული პი­რო­ბე­ბის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით თქვა, რომ ქარ­თუ­ლი ჰიმ­ნი სა­ქარ­თვე­ლოს და ქარ­თვე­ლე­ბის არ­სს არ გა­მო­ხა­ტავს. სი­მარ­თლე რომ გითხრათ, არ მომ­წონ­სთქო ჰიმ­ნის ტექ­სტი, ვერ ვიტყვი. უკ­ეთ­ეს­სა და შე­დევ­რის შექ­მნა­ზე ფიქ­რი ყო­ველ­თვის შე­იძ­ლე­ბა, მაგ­რამ ეს არ არ­ის ის ტექ­სტი, რო­მე­ლიც, შეგ­ვიძ­ლია, ასე ხე­ლა­ღე­ბით და­ვი­წუ­ნოთ. მი­სი ავ­ტო­რის მი­მართ, რო­მე­ლიც ცოცხა­ლია, რო­მე­ლიც ას­ევე ჩე­მი საყ­ვა­რე­ლი კო­ლე­გაა — და­ვით მაღ­რა­ძე, მინ­და, მი­სად­მი ჩე­მი უდ­იდ­ესი მხარ­და­ჭე­რა გა­მოვ­ხა­ტო, რად­გან ქარ­თველ პო­ეტ­ებს ერ­თმა­ნე­თის მე­ტი, თით­ქოს, არ­ავ­ინ გვყავს. და რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა ამ სი­ტუ­აცი­აში და­თო მაღ­რა­ძე­ზე მქონ­დეს კრი­ტი­კუ­ლი აზ­რი. მო­დით, დამ­თავ­რდეს ეს ომი უკ­რა­ინ­აში, და­ლაგ­დეს ყვე­ლა­ფე­რი და მე­რე ვი­ლა­პა­რა­კოთ — ვის მოგ­ვწონს და არ მოგ­ვწონს, ვის რა­ტომ მოგ­ვწონს და რა­ტომ არ მოგ­ვწონს. თუ იმ­იტ­ომ არ მოგ­ვწონს, რომ მარ­თლა რა­ღაც მხატ­ვრუ­ლად და იდე­ურ­ად მი­უღ­ებ­ელია რა­იმე ამ ტექ­სტში, კი ბა­ტო­ნო, ამ­აზე ვიმ­სჯე­ლოთ, მაგ­რამ თუ იმ­იტ­ომ არ მოგ­ვწონს, რომ (ამ­ას რა­ულ­ზე არ ვამ­ბობ) არ გვიჯ­დე­ბა ჭკუ­აში და­თო მაღ­რა­ძე, რო­გორც პი­როვ­ნე­ბა, ვიტყვი ერ­თს: პი­როვ­ნულ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბებს ნუ გა­და­ვი­ტანთ სა­ერ­თო საქ­მე­ზე და, მი­თუ­მე­ტეს, ერ­ოვ­ნულ სიმ­ბო­ლო­ებ­ზე. თა­ვის დრო­ზე შე­იქ­მნა კო­მი­სია და ამ კო­მი­სი­აში იყ­ვნენ ლი­ტე­რა­ტო­რე­ბი, გა­მოც­დი­ლი და გე­მოვ­ნე­ბი­ანი ხალ­ხი, რო­მელ­თაც მო­აწ­ერ­ეს ხე­ლი ამ ჰიმ­ნის არ­ჩე­ვას. ახ­ლა ცო­ტა სხვაგ­ვარ რა­კურ­სში სჭირ­დე­ბა ამ თე­მას გან­ხილ­ვა, თუ რა­იმე არ მოგ­ვწონს“, — აცხა­დებს პო­ეტი, მთარ­გმნე­ლი, პრო­ფე­სო­რი გი­ორ­გი ლობ­ჟა­ნი­ძე.