გვესაუბრება ა/ო „პოლიტიკური არჩევანი“-ს დამფუძნებელი რომან კაკულია
„ამ ქვეყანას ნამდვილად ჰყავს ახალგაზრდები, ის თაობა, რომელსაც ევროპული ღირებულებების გარდა არაფერი აინტერესებს და რომელმაც უნდა მართოს ეს ქვეყანა მომავალი 10, 20 წლის და ა.შ. განმავლობაში. ეს თაობა მართლა ევროპული ორიენტაციის თაობაა, ძირითადად. და თუ ჩვენთან მოხდება ომი, ჩვენ ხომ გვესმის, რომ ამ ქვეყანაში ყველა არ იომებს?! და ვინ არ იომებს? ზუსტად ის არ იომებს, რომელსაც ექნება იმედი, რომ რუსები თუ შემოვლენ, აქ მასთან თანაარსებობას შეძლებს. და ვინ იომებს? იომებს ზუსტად ის თაობა, რომელიც ამ ქვეყნის ნამდვილი ევროპული პოტენციალია და ის განადგურდება სწორედ, ანუ, რომელსაც, შემდეგში აღარ ექნება არანაირი პოტენციალი – ევროპისკენ გახედვის. აქ თუ ომი გაჩაღდა, ყველა კი არ გავნადგურდებით, ევროპული ორიენტაციის ხალხი განადგურდება, პირველ რიგში, თორემ ისინი (ვინც დაუშვებს თანაარსებობას რუსეთთან) თავს გადაირჩენენ და გადასარევადაც მოვლენ მერე ხელისუფლებაშიც… ვის ინტერესებში შეიძლება შედიოდეს ეს?“, – კითხვას სვამს პოლიტიკოსი რომან კაკულია, რომელმაც დღეს ტელეკომპანია POSTV-სთან კომენტარი გააკეთა.
რა შეფასების კრიტერიუმით მივუდგეთ დღის უმწვავეს საკითხებს?
„ჩვენ ხომ ვსაუბრობთ იმიტომ, რომ ადამიანებს მათი პოზიციის ფორმირებაში მივეხმაროთ და ჩვენი ხედვა შევთავაზოთ – იქნებ რამეში გამოადგეთ არჩევანის გასაკეთებლად“, – ამბობს რომან კაკულია, რომლის აზრით, ყველაზე მთავარი პრობლემა, რაც დგას, განსაკუთრებით ახალგაზრდებში და რაც ყველას აინტერესებს, ესაა – სად გადის ზღვარი რაციონალურსა და ღირსეულ გადაწყვეტილებას შორის?
„თითქოს სწორედ ეს პრობლემა დგას! სხვათაშორის, ძალიან მომეხმარა ეს ტენდენცია და სულ ვფიქრობდი – სად იღებს სათავეს ის ცნობილი გამონათქვამი, რომ „ხელმოცარულების უკანასკნელი თავშესაფარი „პატრიოტიზმია“ (იქ სხვა სიტყვაა ნახმარი, მაგრამ, მოდით, ის სიტყვა ახლა არ გამოვიყენოთ). იმისთვის, რომ ადამიანებმა პასუხი გასცენ კითხვას – სად გადის ზღვარი რაციონალურსა და ღირსეულ გადაწყვეტილებას შორის, ასეთ ლოგიკას შემოგთავაზებთ: თუ ჩვენ მაქსიმალურ დოზას ავიღებთ, რაც შეიძლება ყველაზე ღირსეული გადაწყვეტილება ყოფილიყო, ჩვენ, პრინციპში, ომი უნდა გამოგვეცხადებინა რუსეთისთვის და ოფიციალურად უნდა გვეომა უკრაინელების მხარეს – ეს იქნებოდა ყველაზე ღირსეული საქციელი, თუ შედეგებზე არაფერს იტყვი და ღირსების სტანდარტებით ილაპარაკებ; დაბოლოს, ამით შეგვეძლო დაგვესრულებინა ჩვენი ქვეყნის არსებობა და მერე, მომავალში, შეიძლება, კარგი პოემები და ლექსები დაწერილიყო.
ვინც ახლა აკრიტიკებს დღევანდელ პოლიტიკას, ყველა იძახის, რომ არავინ არ გვთხოვს ომის დაწყებას, ანუ ამაზე თითქოს ყველა თანხმდება, რომ ომი არ უნდა დავიწყოთ, რადგან ამის შესაძლებლობა არ გვაქვს. ე.ი. ერთი ნაბიჯი ყველას ერთად გადმოგვიდგამს ქვემოთ იმ მაღალი სტანდარტის ღირსეული გადაწყვეტილებიდან, რაზეც ზემოთ ვისაუბრე. თურმე შევთანხმებულვართ, რომ ომი არ შეგვიძლია. ამის შემდეგ იწყება დასახელება იმ ფაქტორებისა – ომის გარდა, მოდით, ესა და ეს გავაკეთოთ… თუ ჩვენ ვთანხმდებით იმაზე, რომ ომი არ უნდა დავიწყოთ, განა ეს არ აყალიბებს უკვე შეფასების კრიტერიუმს იმ დანარჩენი ნაბიჯების კუთხით, რომელიც ჩვენ უნდა გადავდგათ? თუკი რაიმე ნაბიჯი ჩვენ მაინც ომამდე მიგვიყვანს, მაშინ, არ ჯობდა – მე თვითონ დამეწყო ომი? თუ სხვამ უნდა ჩამითრიოს ამ ომში?!
თუ ჩვენ ვთანხმდებით, რომ ჩვენ არ უნდა ვიომოთ, ე.ი. ნებისმიერი ნაბიჯი, რომელსაც მერე გადავდგამ, იმან ომი არ უნდა გამოიწვიოს, თორემ გამოდის, რომ ჩემი არჩევანი არ ყოფილა სწორი.
ლაპარაკია იმაზე – რუსეთი რას განიხილავს საბაბად, რომ ომი დაიწყოს. ანუ, ჩვენს საერთო გადაწყვეტილებას, რომ არ უნდა ვიომოთ, თავისთავად შეუქმნია შეფასების კრიტერიუმი იმასთან დაკავშირებით – აპრიორი თუ რა ქმედებები განვახორციელოთ ისეთი, რაც ომამდე არ მიგვიყვანს! ამ ლოგიკით ვაფასებ მე პოზიციებს – რას აკეთებს დღეს ქვეყანა.
დღეს სხვადასხვა შეფასებები გაისმება ოპოზიციის თუ პოზიციის მხრიდან, მაგრამ თუ ხელისუფლება რაიმე ინიციატივას გაახმოვანებს, ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რომ რადგან ავირჩიეთ ომში არ შესვლის სტრატეგია, ამ სტრატეგიით და ამ კრიტერიუმით უნდა შევაფასოთ ის“.
არსებობენ კონკრეტული ძალები, რომელთა პოლიტიკურ ინტერესებში შედის
საქართველოს დესტაბილიზაცია მიუერთდეს უკრაინის დესტაბილიზაციას
„მე ბევრ ინფორმაციას ვფლობ, რომელიც ჩემთვის იმდენად სანდოა, რომ მას მე წყაროდ განვიხილავ, მაგრამ რადგან საბუთი არ მაქვს ხელში, ვერ ვდებ აქ. ეს ინფორმაცია ჩემი პოზიციის ფორმირებაში მონაწილეობს, მაგრამ, რადგან ხელთ საბუთი არ მიჭირავს, ვერ მომაქვს მყარ არგუმენტად. ამიტომ ჩემს პოზიციად ვაყალიბებ შემდეგ აზრს: დღეს, სადღაც, არსებობენ კონკრეტული ძალები, რომელთა პოლიტიკურ ინტერესებში შედის საქართველოს დესტაბილიზაცია მიუერთდეს უკრაინის დესტაბილიზაციას. მე, ერთადერთი, მრჩება საქართველოს მოსახლეობის ინტუიციის იმედი“, – აცხადებს რომან კაკულია POSTV-ის ეთერში.
„პოლიტიკური არჩევანის“ დამფუძნებელი გამოდის ინიციატივით, რომ ხელისუფლებასა და საზოგადოებას შორის შედგეს დიალოგი (დიალოგის ფორმისა და ადგილის განსაზღვრით).
„ხანდახან ვფიქრობ, რომ საჭიროც კი შეიძლება იყოს – საზოგადოებამ გამოხატოს თავისი დამოკიდებულება არა ხელისუფლების და, ზოგადად, პოლიტიკის მიმართ, არამედ მოვისმინოთ – ამ კონკრეტულ ვითარებაში ის რა პოლიტიკას ირჩევს? ჩვენ უნდა ვიყოთ დარწმუნებული, რომ საზოგადოების უმრავლესობა იზიარებს მის პოლიტიკას ამ კონკრეტულ ვითარებაზე (ეს არ ნიშნავს იმას, რომ შევაფასოთ მისი ეკონომიკური და, თუნდაც, სხვა მიმართულება, რომლის მიმართაც ათასი კრიტიკული რამის თქმა შეიძლება)“, – ამბობს რომან კაკულია.
