გვე­სა­უბ­რე­ბა უკ­რა­ინ­ის ყო­ფი­ლი ელ­ჩი, უკ­რა­ინ­ის ხე­ლოვ­ნე­ბის დამ­სა­ხუ­რე­ბუ­ლი მოღ­ვა­წე, უკ­რა­ინ­ის სა­ხალ­ხო პო­ეტი და სა­ქარ­თვე­ლოს ერ­ოვ­ნულ მეც­ნი­ერ­ებ­ათა აკ­ად­ემი­ის უცხო­ელი წევ­რი რა­ულ ჩი­ლა­ჩა­ვა

„მე ვე­კუთ­ნი იმ ქარ­თველ­თა ნა­წილს, რო­მელ­თაც სა­ქარ­თვე­ლო­დან უკ­რა­ინ­ის ელ­ჩის გაწ­ვე­ვის ნა­ბი­ჯი არ მო­ეწ­ონა. თქვეს, რომ ის გა­იწ­ვი­ეს კონ­სულ­ტა­ცი­ის­თვის, მაგ­რამ ელ­ჩის გაწ­ვე­ვა არ­ის უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბის ფორ­მის და­ფიქ­სი­რე­ბა იმ ქვეყ­ნის მი­სა­მარ­თით, სა­დაც ეს ელ­ჩი მსა­ხუ­რობს, არა ელ­ჩის საქ­მი­ან­ობ­ის გა­მო, არ­ამ­ედ იმ ქვეყ­ნის მოქ­მე­დე­ბე­ბის გა­მო. ანუ კი­ევ­მა გა­მო­ხა­ტა სა­ქარ­თვე­ლოს მი­მართ გარ­კვე­ული წყე­ნა.

მე არ ვი­ცი, რა­ში მდგო­მა­რე­ობ­და ეს წყე­ნა, მაგ­რამ ას­ეთი ნა­ბი­ჯი მე­გობ­რუ­ლი ქვეყ­ნის მი­მართ საკ­მა­ოდ ის­ეთი გა­დაწყვე­ტი­ლე­ბაა, რო­მე­ლიც იწ­ვევს ჩვენ­ში ერ­თგვარ გუ­ლის ტკი­ვილს, რად­გან მე არ მგო­ნია, რომ იყო ამ­ის რე­ალ­ური სა­ბა­ბი. რა­ტომ გა­აკ­ეთა ეს ზე­ლენ­სკიმ, ეს უკ­ვე სხვა საქ­მეა და, ალ­ბათ, სა­ხელ­მწი­ფო­ებს შო­რის გარ­კვე­ული ახ­სნა-გან­მარ­ტე­ბა იყო ან შე­იძ­ლე­ბა შემ­დეგ მოხ­დეს. თვით ფაქ­ტი ჩემ­თვის საკ­მა­ოდ მო­ულ­ოდ­ნე­ლი იყო და ერ­თგვა­რად შე­ურ­აცხმყო­ფე­ლიც კი. მე თვი­თონ ვი­ყა­ვი ელ­ჩი და ვი­ცი ეს რა­საც ნიშ­ნავს,” — ამ­ბობს რა­ულ ჩი­ლა­ჩა­ვა.

კითხვა­ზე — თქვენ უკ­რა­ინ­აში გქონ­დათ თუ არა სა­შუ­ალ­ება, რომ ამ თე­მა­ზე ვინ­მეს და­ლა­პა­რა­კე­ბო­დით? — გვპა­სუ­ხობს: „არა, მა­შინ უკ­ვე ის­ეთი სი­ტუ­აცია იყო, რომ ამ­აზე სა­უბ­არი არ­ავ­ის­თან არ მქო­ნია”.