პოლიტოლოგი ვახტანგ მაისაია უკრაინის პრეზიდენტის განცხადებას აფასებს, რომელიც ვოლოდიმირ ზელენსკიმ 8 მარტს ნატო–ს შესახებ ABC-სთან ინტერვიუში გააკეთა.
ზელენსკიმ აღნიშნა, რომ მას ნატო–ს მიმართ გულგრილი დამოკიდებულება გაუჩნდა და იცის, რომ ალიანსი მზად არ არის უკრაინის მისაღებად. მისი თქმით, ნატო–ს ეშინია საკამათო საკითხების, რუსეთთან დაპირისპირების. მას არასოდეს უნდოდა, უკრაინა ყოფილიყო ქვეყანა, რომელიც რაღაცას მუხლებზე დაჩოქილი ითხოვს. ზელენსკი აღნიშნავს, რომ ის უსაფრთხოების გარანტიებს დღემდე ელოდება.
როგორ ეხმაურება ვახტანგ მაისაია ზელენსკის განაცხადს?
— ზელენსკის ამ განცხადებას სავსებით ადეკვატურად ვაფასებ, რადგან ეს არის ომში მყოფი ლიდერისა და პრეზიდენტის განცხადება. ახლა ის საკუთარ თავზე, საკუთარი ხალხის თავზე იწვნევს — თუ რა არის სამხედრო აგრესია. აქ უკვე სულ სხვა პარამეტრები და მოქმედებებია — პოლიტიკური, ფსიქოლოგიური და სხვა ტიპის ფაქტორები, შესაბამისად, გასაგებია, თუ რატომ მოიხსენიებს ნატო-ს კრიტიკულ კონტექსტში. ეს ახსნადია — ქვეყანა არის ომის ქვეშ და ყოველ დღე ხედავს, თუ როგორ იღუპებიან მოქალაქეები და, სამწუხაროდ, ამ ყველაფრის შეჩერებას ვერ ახერხებს. ამის შეჩერება შეუძლებელია, სანამ პუტინის დიქტატორული რეჟიმისთვის ბოლო სიტყვას არ იტყვის, ან პირიქით, თუ პუტინი არ წავა მოუსავლეთში (უკაცრავად, ამ ტერმინს რომ ვხმარობ). ის, რომ ნატო იქნებოდა უსაფრთხოების გარანტი, ასეთი რამ არავის უთქვამს. ნატო იმ შემთხვევაში აქცევს ქვეყანას კოლექტიური თავდაცვის ქვეშ, თუ ის ალიანსის წევრია.
— ხომ არ ფიქრობთ, რომ ნატო–ში გაწევრიანების სურვილი რუსეთის მხრიდან ძალიან დიდი საფრთხის ქვეშ აყენებს ქვეყნებს და სანაცვლოდ ალიანსი გაწევრიანების პროცესში მყოფ ქვეყანას სათანადო დახმარებას არ უწევს?
— ნატომ-მ უკვე აღმოუჩინა უკრაინას ფინანსური დახმარება კიბერთავდაცვის სფეროში. ეჭვიც არ მეპარება, რომ ნატო-ს შესაბამისი სტრუქტურები აწვდიან სადაზვერვო ინფორმაციას უკრაინას. უკრაინის კიბერთავდაცვა და საბრძოლო შეიარაღება ნატო-ს ეგიდით ხორციელდება და უკრაინას, ასევე, ალიანსის წევრი სახელმწიფოებიც ეხმარებიან პარალელურად. აღნიშნული უკვე სერიოზული დახმარებაა, ამასთან ერთად, ნატო-ს წევრი-ქვეყნების და ალიანსის კოალიციური შეიარაღებული ძალების ყოფილი სამხედრო მოსამსახურეები მოხალისედ მიდიან უკრაინაში. მე არ ვამბობ, რომ ნატო უშუალოდ ჩართულია, ეს გამორიცხულია, მაგრამ ზემოაღნიშნული ფაქტორები, ალბათ, უკვე მნიშვნელოვანია.
უკრაინის თავდაცვითი ღონისძიებები საკმაოდ ეფექტურია. ამ შემთხვევაში ნატო-ს მეტი არ შეუძლია, რადგან უკრაინა არ არის ალიანსის წევრი.
რატომ ვართ ეროვნული უსაფრთხოების ჩიხში?
- რა მაგალითი უნდა აიღოს საქართველომ უკრაინის ომის ფონზე?
- არ ვიცი, ალბათ, ისე უნდა ვიმოქმედოთ, როგორც აქამდე ვმოქმედებდით, რადგან უსაფრთხოების დილემის წინაშე ვდგავართ. რუსეთს ჯერ კიდევ მომარჯვებული ჰყავს ჩვენს წინააღმდეგ საკმაოდ მძლავრი არმია და ოკუპაციური ძალების მეოთხე და მეშვიდე სამხედრო ბაზა, პლუს სეპარატისტული რეგიონების სამხედრო ძალებიც უნდა გავითვალისწინოთ. სხვათაშორის, დომბასის რეგიონში რომ შეიჭრა რუსეთი, ადგილობრივი სეპარატისტების სამხედრო პოტენციალი გამოიყენეს, რომელშიც, დაახლოებით, 30 000 სამხედრო შედიოდა. ჩვენ, თუ შეიძლება ითქვას, ამგვარი პოლიტიკით ამ შეიარაღებულ ძალებსაც ვაკავებთ და რუსეთს არ შეუძლია ის გადაისროლოს უკრაინის მიმართულებით.
- ამას ემატება ეკონომიკური პრობლემები… რუსი მოქალაქეების საქართველოში ჩამოსვლამ გამოიწვია ეროვნული ვალუტის გაუფასურება. რომ არა დღევანდელი და წინა ხელისუფლების დანაშაული — მათ ხომ, ფაქტობრივად, რუსეთის ბაზარზე მიაბეს საქართველოს ეკონომიკა, ჩვენ საფრთხის მოლოდინში დღეს არ ვიქნებოდით. ჩვენ გვახსოვს, ომი დასრულებული არ იყო და მაშინდელი კულტურის მინისტრი და, იმ დროს, რუსეთის მოქალაქე გრიგოლ ვაშაძე რუსეთში თავის კოლეგას მიმართავდა ურთიერთობების განვითარების მიზნით.
- მემგონი, მე არ მეშლება და სააკაშვილმა შემოიღო უვიზო რეჟიმი რუსეთის მოქალაქეებისათვის, როდესაც ჩვენს მოქალაქეებს რუსეთმა დაუწესა სავიზო რეჟიმი. ეს არის მიხეილ სააკაშვილის და დღევანდელი ხელისუფლების ბრალი. ეკონომიკური პოლიტიკა და ეკონომიკური უსაფრთხოება არა თუ გააძლიერეს, პირიქით, რუსეთზე დამოკიდებული გახადეს. ასე რომ, დღევანდელ ხელისუფლებას ამაზე უნდა მოვთხოვოთ პასუხი — ჩვენ ახლა ვართ ეროვნული უსაფრთხოების ჩიხში. თავის დროზე მე ეს ტერმინი შემოვიტანე, დავამკვიდრე და ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ ამას ჩემი სამშობლოს მისამართით ვიტყოდი.